Vanaf mijn 15e/16e heb ik al last van depressies, op mijn 34e een burn-out en aan de antidepressiva en in therapie, op mijn 39e eindelijk pillenvrij, maar weer in therapie, op mijn 40e gestopt met roken en begonnen met sporten, op mijn 45e weer een zware depressie, met zelfmoordgedachten, enzovoorts.
Ik had de hoop dat ik met gezond leven de depressies buiten de deur kon houden, maar dat bleek helaas niet zo te werken. Ik ging me afvragen of ik niet bezig was met het (laten) behandelen van symptomen, vroeg me af of er een achterliggende oorzaak was. Mensen in mijn omgeving hadden wel al eens aangegeven dat ik autistische trekjes vertoonde, dus dan ga je googelen. In wat ik toen vond herkende ik heel veel! Er bleek ook een test te zijn, de AQ- test, en daar scoorde ik vrij hoog (oké, heel hoog) op. Zou dat het dan zijn?!
Het was maart 2018, en ik voelde weer een depressie aankomen, tijd om er wat mee te doen. Ik belde de psychologe bij wie ik eerder onder behandeling was geweest, het leek haar goed om dit uit te zoeken, maar ze had geen expertise op dit gebied, dus verwees ze me door naar een collega. Helaas had die collega geen tijd voor me, hij zei dat ik maar naar mijn ziektekostenverzekeraar moest gaan, het was hun verantwoordelijk om ervoor te zorgen dat ik binnen een redelijke termijn ergens terecht kon. Maar zoveel verlies van controle was natuurlijk geen optie, dus ging ik zelf op zoek.